Zastosowanie tlenoterapii w dermatologii i gojeniu ran.
- wspomaga leczenie zakażeń skórnych bakteryjnych i grzybicznych,
- wspomaga leczenie stanów zapalnych,
- wspomaga leczenie alergii, łuszczycy, trądziku, a także nadżerki,
- powoduje namnażanie skóry właściwej,
- leczy owrzodzenia skóry, w tym spowodowane stopą cukrzycową,
- wspomaga produkcję kolagenu,
- powoduje ośmiokrotny wzrost komórek macierzystych,
- powoduje regenerację uszkodzonych komórek i tkanek,
- powoduje szybsze gojenie się ran,
- działa stymulująco na fibroblasty,
- zwiększa elastyczność skóry,
- sprzyja wydajniejszej regeneracji nabłonka,
- przyspiesza wydalanie toksyn,
- poprawia metabolizm całego ciała.
O udanych wynikach zastosowania tlenoterapii w dermatologii informują naukowcy na przykładzie wyleczenia osób z chorobami skóry, gdzie poprzednie metody terapii były niezadowalające.
Między innymi zanotowano wyleczenie z rozpowszechnionej twardziny, regresja kurczenia się skóry została osiągnięta, razem z poprawioną mobilnością stawów. Innymi przykładami są owrzodzenia gdzie dzięki terapii tlenowej wyleczenie z wrzodów również zostało osiągnięte. Pielęgnacyjne okresy były niewątpliwie niezwykle skrócone a niekorzystne efekty uboczne nie zostały zaobserwowane.
Przyczyną braku gojenia się ran jest ich niedotlenienie, które powstaje na skutek uszkodzonych naczyń krwionośnych. Terapia hiperbaryczna przyspiesza regeneracje uszkodzonego obszaru, wpływa korzystnie na odbudowę uszkodzonych naczyń krwionośnych i zwiększa ilość tlenu we krwi, dzięki czemu rany goją się szybciej. Jest także stosowana z powodzeniem w leczeniu stopy cukrzycowej i innych ciężkich owrzodzeń.
Komora hiperbaryczna działa stymulująco na fibroblasty, które odpowiedzialne są za syntezę m.in. kolagenu i elastyny, czyli włókien zapewniających elastyczność skórze. Tlenoterapia sprzyja wydajniejszej regeneracji nabłonka, zwiększa dostęp tlenu do tkanek, dzięki czemu przyspiesza wydalanie toksyn i poprawia metabolizm całego ciała.
Leczeniu terapią hiperbaryczną z powodzeniem poddają się tzw. choroby z autoagresji, np. pokrzywka. Poza tym przewlekłe zakażenia skórne, bakteryjne i grzybiczne, stany zapalne, alergie różnego pochodzenia, łuszczyca, trądzik a także nadżerki.
